Τετάρτη 11 Μαΐου 2011

Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ ΡΟΥ ΜΠΗΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΠΙΝ ΛΑΝΤΕΝ


Μέσα στη νύχτα λοιπόν λέει το story, τρία ελικόπτερα παραβιάζουν τα σύνορα μιας χώρας, και οι κομμάντος εισβάλουν σε ένα σπίτι, όπου παρουσία γυναικόπαιδων εκτελούν το συμβόλαιο.

Δεν με απασχολεί ο Ομπάμα και τα αφεντικά του. Δεν με απασχολούν ούτε οι εκατοντάδες που συνέρευσαν στον Λευκό οίκο να πανηγυρίσουν. Μια εβδομάδα πριν άλλωστε, τα ίδια έκαναν χτυπώντας με πυραύλους το συγκρότημα της οικογένειας Καντάφι. Δεν με απασχολεί ούτε το γεγονός πως απέναντι και στους πρωτεργάτες των Ναζί, επιδείχθηκε δεκαετίες πίσω μια στοιχειώδης προσήλωση στη δημοκρατία τους μέσα από τις δίκες της Νυρεμβέργης.

Αυτό που με απασχολεί είναι πως αυτά τα σχεδόν επτά δις. του πλανήτη αποδέχθηκαν τελικά την εφαρμογή του

¨ νόμου Δυτικά του Πέκος¨ , με τον δικαστή Ρου Μπην από το αντίστοιχο τεύχος του Λούκυ Λουκ.

¨Δεν χρειάζεται να αποδειχθεί η ενοχή σου, έχει φροντίσει το δικαστήριο μας¨, έλεγε.

Και δεν παραιτούνται όλοι οι διδάκτορες νομικών επιστημών, Δυτικά του Πέκος.

Δεν ξεσηκώνονται οι απανταχού δικηγορικοί σύλλογοι.

Δεν ξεσηκώνονται οι οργανώσεις προάσπισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Δεν τολμά πλέον κανείς να ψελλίσει τις αηδίες περί αθωότητας μέχρι αποδείξεως του εναντίου.

Ο τρόμος έχει σταλάξει βαθιά μέσα στο μυαλό.

Το αξίωμα πως νόμος είναι το δίκαιο του εκμεταλλευτή, του βασανιστή, του απροκάλυπτου δολοφόνου, έγινε αποδεκτό.

Όσοι ουσιαστικά και στα ίσια αντιστέκονται, παραπέμπονται με αντιτρομοκρατικούς νόμους ή δολοφονούνται, επιτείνοντας στην ουσία το πέπλο τρόμου.

αλλά

Ποιος νόμος τάχα τα χέρια σου δένει, όταν ο κόμπος φτάνει στο χτένι ?

Υ.Γ. Εννοείται πως δεν τρέφω την παραμικρή συμπάθεια σε καθάρματα τύπου Καντάφι ή Μπιν Λάντεν.

Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2009

ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΘΥΣΙΕΣ


Νίκησε το σωματείο καθαριστριών στον αγώνα με την ΟΙΚΟΜΕΤ. Μετά και την κατάληψη στα κεντρικά του ΗΣΑΠ, αναγκάστηκε η διοίκηση να λάβει υπόψη, τις καταγγελίες των εργαζομένων για τις απάνθρωπες και δουλεμπορικές συνθήκες και σχέσεις εργασίας στον κλάδο. Ακυρώνει τις συμβάσειςμε τους εργολάβους,συζητά την μονιμοποίηση των εργαζομένων, και μιά σειρά άλλες αλλαγές που θα βελτιώσουν την κατάσταση στον συγκεκριμένο κλάδο.
Μια μεγάλη νίκη του συνδικαλιστικού κινήματος. Μιά τρανή απόδειξη της αποτελεσματικότητας του αγώνα μέσα από συλλογικούς φορείς.
Τι νίκη όμως ?
Έπρεπε να σακατευτεί για πάντα μια νέα γυναίκα. Η Κωνσταντίνα Κούνεβα.
Πάλι με μεγάλες θυσίες.
Πάντα με μεγάλες θυσίες.
Ας μήν περάσει απαρατήρητος ο θυμός της μόλις πληροφορήθηκε ότι ΣΥΝ και ΠΑΣΟΚ ενδιαφέρθηκαν να την εντάξουν στα ευρωψηφοδέλτια τους. Αν πράγματι είναι κομματικά ακηδεμόνευτο το μαζικό και ταξικό σωματείο τους, ας αντλήσουμε όλοι τα σωστά μηνύματα.
Αυτή η νίκη ας γίνει παράδειγμα για όλους όσους αγωνίζονται ενάντια στον καπιταλισμό και την νεοφιλελεύθερη λαίλαπα που με το ένα χέρι στραγγαλίζουν τους εργαζόμενους ,ενώ με το άλλο μοιράζουν 300.000 € ετήσιες αποδοχές σε γαλάζια στελέχη των Ελληνικών Ταχυδρομείων για παραδειγμα.

Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2008

ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ


Η νεολαία , με την ανατρεπτική πνοή της, με τη φρεσκάδα της , με τις γνώσεις της, με το ασυμβίβαστο με την ομορφιά της και κύρια χωρίς την παραμικρή ενοχή και ανοχή απέναντι στην δικιά μας , την εκπορνευμένη γενιά.

Ας πάρει πάλι η νεολαία το παιχνίδι, κι ας συντρίψει αν χρειαστεί και τσίπρα και συνασπισμό, κι όποιον άλλο προσπαθήσει να την ποδηγετήσει , να την εκτρέψει από τον αγώνα για ένα καλύτερο σήμερα για όλους.

έγραφα στις 11 Mάρτη 2008, στο « βαριεστημένος συνασπισμένος». Κείμενο που έγινε αφορμή για να μου ρίξει πολύ χολή η ορθοδοξία της αριστεράς.

Υποκλίνομαι στην νεολαία

- που φόρεσε το χρώμα του μέλλοντος που της ετοιμάσαμε.

- που έκαψε την τράπεζα - κράτος που έγλυφα για να με βγάλει απ΄το αδιέξοδο, μα πάντα μισούσα.

- που έκαψε ( δεν έκλεψε ) τα πανάκριβα συνολάκια στη μέση της σκουφά, ιδιοκτησίας εκείνων που της πετάνε στη μούρη το 700άρι για 10 ώρες δουλειά

- που σήκωσε την πέτρα κατά των ψυχοπαθών που αντί να δουλέψουν, επέλεξαν να γίνουν μίσθαρνα εκτελεστικά όργανα του κεφαλαίου.

- που αψήφησε τους καθ΄έξιν και επάγγελμα φονιάδες και χτυπήθηκε μαζί τους

- που επέλεξε την στάχτη απ΄την ζωή χωρίς μέλλον και νόημα

- που σιγά σιγα περιφρουρεί τους αγώνες της από κάθε καπηλεία και διασυρμό.

Είμαι ήσυχος

Αυτα τα παιδια είναι οι συνεχιστές της αντιστασιακής ιστορίας του τόπου.

Και αυτά τα Δεκεμβριανά πέρασαν στην ιστορία.

Υποκλίνομαι






ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ? ( ΣΥΝΤΟΜΑ ΘΑ ΞΕΡΟΥΜΕ )

Τί να κάνω ?
Να στείλω τον «δικό μας» φάκελλο ?
Γιατί όχι !!!
Όλες άλλωστε οι συντεχνίες προφυλάσσουν τους δικούς τους.
Ότι έγινε έγινε. Ο πιτσιρικάς δε γυρίζει πίσω
Άσε που θα μετρήσει και στην καριέρα μου.
Σιγά μην κλονιστεί η εμπιστοσύνη του κόσμου στο σώμα.
Το αντίθετο θα τους ξένιζε.
Πότε άλλωστε βγήκε βαλλιστική που να μην μιλάει για εξοστρακισμό σε τέτοιες περιπτώσεις ?
Και άμα γίνει αυτό αφορμή για ένταση της εξέγερσης ?
Κια άν υπάρξουν νέες φωτές ?
Κι άλλοι νεκροί ?
Μπηκε κι αυτός ο διαολοτσοβόλας στη μέση.
Κι άμα στραβώσει η δουλειά και μπλέξω ?
Και οι δέκα μάρτυρες? Τα βίντεο ?
Μήπως να μην βάλλω το φάκελλο με την άλλη σφαίρα ?
Και αν πέσει η κυβέρνησις ? .
Κρίμα το παιδάκι. Το φαγε ο μ@λ@κ@ς και μας έμπλεξε.
Ας πρόσεχε!!
Αυτός ή αυτό ?
Είναι ίσως η κρισιμότερη απόφαση της ζωής μου.
Σκ@τ@.

Τρίτη 25 Μαρτίου 2008

Αν η μισή μου καρδιά ,


Αν η μισή μου καρδιά ,

βρίσκεται γιατρέ εδώ πέρα , κι η άλλη μισή εδώ πέρα βρίσκεται.

Μια πού αν την άφηνα εκεί που την είχα χαρισμένη, θα πρεπε να υπερασπίζεται τον χειρότερο ιδεολογικοπολιτικό Φραγκενστάϊν που υπάρχει στον πλανήτη.
Το μοναδικό << πολίτευμα >> που κατάφερε να ενσωματώσει ότι χειρότερο υπήρξε κι από τα δυο συστήματα . Δεν είχα σκοπό να μιλήσω για το Θιβέτ.
Δεν το έκανα μια βδομάδα πριν σε αντίστοιχο πόστ.
Ακόμα κι ο Δαλάϊ λάμα εναντιώθηκε στην εξέγερση. Δε θα μπω στη λογική της αντιπαράθεσης για το φεουδαρχικό καθεστώς που πρέπει να καταρρεύσει, σε έναν λαό που δεν είναι έτοιμος να το δεχτεί απ΄ τα πάνω.
Ούτε στη λογική των διαρκών αυτονομήσεων. Δεν θα μπω στη λογική,
του πόσο ανέβασαν το μέσο βιοτικό επίπεδο οι εισβολείς ή απελευθερωτές.
Θα μείνω στα δυο κλίκ του φωτογράφου χωρίς σύνορα.
Στο ένα κλίκ μια νέα γυναίκα ντυμένη στ΄ άσπρα είναι γονατιστή, και πίσω της το γουρούνι ( το ίδιο γουρούνι ), τη σημαδεύει με την καραμπίνα..
Στο επόμενο κλίκ η γυναίκα κείτεται ξαπλωμένη με το << πρόσωπο >> προς τον ουρανό .
Η μια λεπτομέρεια είναι ότι πάνω απ τη μύτη , δεν υπάρχει πρόσωπο.
Η λεπτομέρεια όμως που σε κάνει να σκίζεις τα (κινέζικης προέλευσης ) ιμάτια σου, είναι η χαριστική βολή στην καρδιά.
Σε μια γυναίκα που το πάνω μισό του κεφαλιού, δεν υπάρχει.
Εικοσιπέντε λεπτά είναι το ημερομίσθιο.
Nα γιατί με τρία (ματωμένα ) ευρουλάκια ντυνόμαστε .
Να γιατί με ένα (ματωμένο)τριαντάρι μοστράρουμε και γ*μώ τα κινητά.
Να γιατί με 12 (ματωμένα ) χιλιαρικάκια , αποχτήσαμε τζιπάρα 3.500 κυβικών να αγκομαχάει στα κατσάβραχα πατήσια -αμπελόκηποι .
Δεν υπάρχει μορφή εκμετάλλευσης (της δουλείας συμπεριλαμβανομένης ), δεν υπάρχει μορφή δίωξης ή βασανισμού που να μην εφαρμόζεται ευρέως και απροκάλυπτα στην κίνα.
Προσπαθώ να βρω κάτι αντίστοιχο στη νεώτερη ιστορία, και δε βρίσκω.
Δεν το γραψα για να προκαλέσω τους ανύπαρκτους πια ετεροχρονισμένους απολογητές, ούτε και τους όψιμους επικριτές.
Μάλλον όλοι ενωμένοι πρέπει να φρενάρουμε το κτήνος . Αυτός ο λαός είναι αβοήθητος .
<<Εμείς >> οι αριστεροί δήθεν γελασμένοι ( γεια σου νιόνιο ), καμωνόμαστε πως δε βλέπουμε πάλι . Δε μας παίρνει και για πολλά άλλωστε.
Οι άλλοι είναι πανευτυχείς για τα απρόσμενα και ληστρικά κέρδη που τους δίνεται ευκαιρία να αποκομίσουν, και επίσης δε μιλάνε.
Κι αυτός ο άλλοτε περήφανος λαός ? Το κίτρινο ποτάμι ?
Να βλέπει τις διαμαντοστόλιστες μαζεράτι και το καρακιτσαρίο του κάθε μαφιόζου ?
Να υφίσταται την χειρότερη δυνατή εκμετάλλευση και καταπίεση ?
Και η δική μας στάση πια πρέπει να είναι ? ΟΛΩΝ ΜΑΣ.
Να αναστενάξει η γκαρνταρόμπα μας , πάνω που πήρε τ΄ απάνω της ?
Να χάσουμε εκείνο το γ*μηστο γκατζετάκι που κάνει όσο πέντε τυρόπιτες ?
Να βάλουμε 20 γίγα σκληρό, αντι για 160 με τα ίδια λεφτά.
Να μποϋκοτάρουμε τις προολυμπιακές εκδηλώσεις στην Αθήνα ?
Να βγούμε εγώ και η mairi _ στους δρόμους αγκαλιά.?
Πολύ χλωμό, αν μπορούσαμε θα χωρίζαμε και το οξυγόνο μας .
Άλλο εμείς , άλλο εσείς. Δε μπορεί.
Απλώς κάποιοι από μας, πριν κάτσουμε στο τραπέζι θα τρίβουμε με λύσσα τα χέρια , μπάς και φύγει η αδιόρατη κοκκινίλα κάθε που καταναλώνουμε κινέζικο.
Απλώς κάποιοι από μας , πάλι θα αναρωτιούνται.
Μα καλά πια σκέλια άνοιξαν και χάρισαν στη γη τέτοια δίποδα.
Κι εγώ, τι πρέπει να κάνω για να μην πηγαίνει χαράμι το οξυγόνο που καταναλώνω ?

Παρασκευή 21 Μαρτίου 2008

Παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού


Γκλάντυς, πές του Ραούλ να φέρει την διθέσια Mercedes, o Αχμέτ να έχει τελειώσει τα κάγκελα μέχρι να γυρίσω, η Φελίππε , ο Νικολάϊ και ή Αντωνία να ετοιμάσουν δείπνο για οχτώ άτομα στις εννιά η ώρα , και Λουντμίλα με την μικρή την Υβόν , να είναι στην κρεβατοκάμαρά μου στις έντεκα και τριάντα.

Δε θα αργήσω, πάω στη συγκέντρωση για την ανεργία που φέρνουν οι βρωμομετανάστες.

Είναι τόσο γεμάτο εδώ μέσα κι εκεί έξω από ρατσιστική βία, τόσο γεμάτο από άρειους, που αν ξεμείνουν από εχθρούς να μισούν θα χάσουν και τον μοναδικό λόγο ύπαρξης τους.

( Δεν πάει μήνας που σακατέψανε στο ξύλο δυο πακιστανούς μέσα στο σπίτι που μένει και το φιλαράκι μου )

Είναι τόσο γεμάτο εκεί έξω από στυγνούς επιχειρηματίες εκμεταλλευτές που αν δεν ήταν οι ξένοι ( τι ωραία λέξη !!! ), θα αναγκάζονταν να δουλέψουν.

( δεν βρίσκεις έλληνα να κάνει τις δουλείες που κάνουν αυτοί στα εργοστάσια του Ρέντη. Μιλάμε για τριτοκοσμικές συνθήκες εργασίας. Χωρίς αυτά τα χέρια, αυτές οι επιχειρήσεις δεν θα είχαν καν συσταθεί )

Είναι γεμάτο εκεί έξω από μπάτσους – γουρούνια που κάνουνε διαρκείς ελέγχους σαν να απευθύνονται σε μολυσματικά ζώα. Μέχρι και χειρουργικά γάντια φοράνε για να τους αγγίζουν.

( πάλι κρούσματα βασανισμού, πάλι υπέρβαση εξουσίας στη Λάρισα αυτή τη φορά )

Είναι γεμάτος και ο κρατικός μηχανισμός με ρατσιστόμουτρα που εξαντλούν όλη τη γραφειοκρατική τέχνη τους, στο να ταλαιπωρούν αυτούς τους ανθρώπους.

Είναι γεμάτοι και οι προθάλαμοι των υπηρεσιών από δικηγορίσκους που τα κονομάνε χοντρά ξεζουμίζοντας τους μετανάστες, μια που αν αυτοί εκλείψουν δε θα γίνονταν ούτε κλητήρες σε δικηγορικά γραφεία.

( Από δυόμισι χιλιάρικα φάγανε πέρσι του Άμερ και του Χάντζι για να τους βγάλουνε χαρτιά , και τελικά δεν τους έβγαλαν. )

Είναι κι ένα σημαντικό κομμάτι της αγροτιάς που αναστενάζει στα καφενεία των χωριών, και μόλις μαζευτεί η σοδιά ………………………….

( Έξι μήνες δούλεψε σε χοιροστάσιο της Θήβας ο Σουρίντερ απ΄ την Ινδία με άλλα έξι παιδιά.. <<Τζάμπα θα τρώτε, τζάμπα θα κοιμάστε και μόλις τελειώσει η δουλειά θα πάρετε όλα τα λεφτά μαζεμένα , να μη τα φάτε στις πουτάνες.>>.Μόλις τέλειωσε η δουλειά πλάκωσε το αλλοδαπών )

Έξι μήνες του πήρε του Ριάζ να ρθει με τα πόδια μέσω Τουρκίας.

Δυό μήνες φυλακή στην Τουρκία, κι όταν τον αμολήσανε, ο τούρκος κομάντο, τον πέρασε με φουσκωτό απ΄ τον Έβρο, τον περέδωσε στον έλληνα κομάντο, τρείς ώρες πεζοπορία , στοίβασμα σε νταλίκα υπό την επίβλεψη και μπάτσου, Αθήνα.

Εφτάμισι χιλιάδες ευρώ, πλήρωσε ο Άμερ σε πακιστανούς και έλληνες δουλεμπόρους, για να έρθει ο μικρός του αδερφός, πριν από δυο μήνες. Ενάμιση χρόνος βρωμοδουλειάς.

Η χειρότερη φάρα όμως είμαστε εμείς οι πολλοί, οι μη άμεσα εμπλεκόμενοι , εμείς που ανεχόμαστε τη βία, (ακόμα και στο βλέμμα όταν τους διώχνουμε στα φανάρια )

Αλήθεια ξέρεις τι βγάζει ο Πακιστανός των φαναριών ? Κατά κανόνα είναι νιόφερτοι, ξεχρεώνουν τον δουλέμπορο, που τους παρέχει φαγητό , ύπνο και πέντε ευρώ το δωδεκάωρο, ανεξαρτήτως είσπραξης.

Εμείς που ανεχόμαστε κάποιες μικροδιευκολύνσεις, που κάνουμε πως δεν τους βλέπουμε ( ιδιαίτερα σε περίοδο γιορτών ), που παρακαλάμε ενδόμυχα να να μην κάτσουνε δίπλα μας στο λεωφορείο.

¨Όμορφη που γινε η Κοκκινιά. Σαν τη Νέα Υόρκη των φτωχών.

Τους χαίρεται το μάτι σου, με τις πολύχρωμες φορεσιές τους, με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους , με τα αλλόκοσμα για μας φαγητά να σπάνε τη μύτη.

Με τα παιδιά τους να παίζουν μπάλα στις πλατείες και να βρίζονται σε δεκαοχτώ γλώσσες. Με τα ελληνόπουλα σιγά σιγά να ξεθαρρεύουν και να παίζουν μαζί τους, χωρίς να τα ειρωνεύονται πια. Με τα πρώτα << μικτά >> ζευγαράκια να ανακαλύπτουν τον έρωτα στα μισοσκόταδα. Με χαρές και τραγούδια σε άλλη γλώσσα, που μόνο άμα χρειάστηκες τον Καζαντζίδη στην ξενιτιά τα καταλαβαίνεις .

Τετάρτη 19 Μαρτίου 2008

ΒΑΣΑΝΙΣΜΟΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ ΣΕ ΤΜΉΜΑ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ


Δυστυχώς για τους μετανάστες, δεν ήρθε ακόμα η μεταπολίτευση.
Ο βασανισμός και ο εκβιασμός των φτωχοδιάβολων που μπήκαν στη χώρα μας για να επιβιώσουν, είναι η συχνότερη τακτική των μηχανισμών καταστολής. Όποιος δεν έχει ζήσει την εκδικητική τους μανία, δεν μπορεί να διανοηθει , τι κάνουν πίσω από κλειστές πόρτες. Είναι βλέπεις που ξέρουν πως για την περίπτωσή τους δεν ισχύει το << καμιά δουλεία, δεν είναι ντροπή >>.
Είναι που ξέρουν ότι δε θα φθάσουν ποτέ σε ουσιαστική δικαστική τιμωρία.
Δεν τους βάζω όλους στο ίδιο τσουβάλι. Μόνοι τους σπρώχνονται οι περισσότεροι να μπούνε μέσα.
Αλλά μήπως αυτοί είναι οι μόνοι φταίχτες ? Πόσοι απ τους κατοίκους των συνόρων , δεν καυχιούνται στα καφενεία ότι έχουνε πυροβολήσει, χτυπήσει, η ακόμα και παραχώσει αλβανούς.
Όσο πνίγουμε την καταγωγή μας οι περισσότεροι ,είτε σαν εσωτερικοί μετανάστες προς τα αστικά κέντρα, είτε σαν μετανάστες από άλλους τόπους που έζησαν έλληνες, είτε σαν λαός που μετανάστευσε για να επιβιώσει ,τόσο θα χειροτερεύει η κατάσταση.
Τόσο περισσότερο θα δυσανασχετούμε με την παρουσία των μεταναστών , οπλίζοντας στην ουσία το χέρι των ψυχοπαθών που στολίζουν τις δυνάμεις καταστολής.
Απελευθερώνοντας επίσης κάθε μορφής φασιστοειδές να κάνει τα ίδια.

Τσιφτετέλληνες.

Ο ΩΧΑΔΕΡΦΙΣΜΟΣ ΠΕΡΑΣΕ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ


Aυτός ο ρουφιάνος ο ωχαδερφισμός φταίει για όλα όσα μας έκαναν, μας κάνουν και θα μας κάνουν, προσέχοντας να μην παρασφίξουν τη βαλβίδα για όλους.
Προσέχοντας να παίρνουν απ΄ αυτούς που δεν έχουν παρά έναν τρόπο να αμυνθούν , και μοιράζοντας προνόμια σ΄ αυτούς που τους χρειάζονται για να παραμένουν στην εξουσία.
Δεν εννοώ μόνο τον ΣΕΒ , εννοώ και κάποιες συντεχνίες, όπως των δικαστικών για παράδειγμα, αλλά και πολλές άλλες δυστυχώς, οι οποίες παγερά αδιαφορούν για τον διπλανό τους.
Σημασία έχει πάντα να βλέπεις κάποιον να περνάει λίγο χειρότερα από σένα, για να αντέχεις την συνεχή υποβάθμιση της ζωής σου μέχρι που χάνει το νόημα της.
Σημασία έχει << αυτοί που αρπάζουν το φαΐ απ΄το τραπέζι >> , να κάνουν πως τους έπεσε λίγο κοψίδι.
Σημασία έχει να χεις κι εσύ κάποιον να εκμεταλλεύεσαι.
Να κλέβεις κι εσύ λίγο ( νόμιμη άμυνα το είπαν ).
Να χεις κι εσύ λίγη εξουσία, είτε υδραυλικός είσαι είτε πρωθυπουργός.
Σημασία έχει να τους βγάζεις όλους μηδενός εξαιρουμένου άχρηστους και κλέφτες, για να δικαιολογήσεις τις δικές σου μικρολοβιτούρες , το άραγμα στον καναπέ και την κυρίαρχη ιδεολογία του <<Κοιτάω την πάρτη μου >>.
Δεν το λές έτσι βέβαια.
Λες << εγώ θα σώσω τον κόσμο ? >>.
Πούστη υποκριτή.





Αυτό πού θέλω, είναι άμα σκοντάψω να ρθείς να με σηκώσεις, κι ας << πάλιωσε το σακκάκι μου >>. (Γιατί εγώ ξέρεις ότι θα το κάνω.)

Αυτό που θέλω είναι, άμα με βρείς σε αδυναμία να μην προσπαθήσεις να μέ πατήσεις κάτω.( Γιατί εγώ ξέρεις πως δε θα το κάνω )

Αυτό που θέλω είναι μια απλή ζωή. Όσο απλή κι αν χρειαστεί να γίνει, προκειμένου να την δικαιούνται όλοι στον πλανήτη. ( Αηδία μου προκαλούν τα θέλγητρα του καπιταλισμου,μια που είναι βουτηγμένα στο αίμα των πιό αδυνάτων του κόσμου)

Αυτό που θέλω είναι να βγάλω την κλειδαριά απ΄την αυλόπορτα.

Αυτό που θέλω είναι να μην είναι ασήκωτο το φορτίο του να ζείς όρθιος και όχι γονυπετής.

Αυτό που θέλω είναι να μήν διώκομαι (διώκεσαι , διώκεται ), από κυβερνήσεις που όχι απλά αδιαφορούν, αλλά σε κυνηγούν με εκδικητική μανία για τις ιδέες και την στάση ζωής σου.

Αυτό πού θέλω είναι να μην με αναγκάζουν , να απεργώ, να κάνω καταλήψεις, η ακόμα και να ανατινάζω την ένοχη ιδιοκτησία κανενός απ΄τους καταπιεστές μου ή και τους << αθώους >> υποτακτικούς τους.

Αυτό που θέλω είναι να μήν ζω σ΄ένα << κράτος ασυστόλων, και πεσμένων κόλων >>, η ακόμα καλύτερα να ζώ στον τόπο μου χωρίς κράτος , χωρίς καταστολή,χωρίς έχοντες και κατέχοντες, χωρίς εαυτούληδες που ντύνουν με επιθετικά ιδεολογήματα την απανθρωπιά τους.

Είναι στέρεα τα <<θέλω>> μου, κι ας μήν μπορώ με φιλοσοφικές παραπομπές να τα υποστηρίξω.

Ναί, δεν μπορώ να πω το << πως >>.

Ξέρω καλά όμως το <<τι >>

Αλλά μάλλον το δικό μου DNA θα φταίει, κι όχι των πολλών.