Στροβιλίζεται και διαστέλλεται ξεσπώντας.
( κάπως έτσι το λέει ο νιόνιος )
Στο δρόμο της επιστροφής μετά την παράσταση της Ηλέκτρας, ακούγοντας στο ραδιόφωνο του αυτοκινήτου τις τελευταίες εξελίξεις στο Παλαιστινιακό, κάπου μπερδεύτηκα και έκανα αναδιανομή ρόλων.
Μόνο σαν την Παλαιστίνη μπόρεσα να δω την Ηλέκτρα ,πνιγμένη απ΄το άδικο , τυφλωμένη απ το μίσος, να μην ξέρει σε πιανού τα χέρια να εμπιστευτεί τον πόνο της , μεγαλώνοντας και προφυλάσσοντας τον εκδικητή , σταλάζοντας στην ψυχή του το χρέος.
Εγκλωβισμένη κι εκείνη στις συμπληγάδες, ανήμπορη να ξεφύγει , ανυπόταχτη, πάντα πικραμένη και συχνά παραπλανημένη.
Μόνο σαν τα νιάτα της Παλαιστίνης , μπόρεσα να δω τον Ορέστη. Να προετοιμάζεται μεθοδικά με σιγουριά και με πανουργία για την μεγάλη σύγκρουση, κύρια με τον εαυτό του. Μυστικά να αποδίδει και τις σπονδές του ακόμη. Με την γνωστή ματιά που δεν αφήνει περιθώρια οπισθοχώρησης.
Με την Κλυταιμνήστρα και τον υπερατλαντικό Αίγισθο, ακριβείς και αταλάντευτους στους καταχθόνιους στόχους και στις επιλογές τους .
Η ζωή όμως δεν είναι μόνο αρχαία τραγωδία. Θέατρο του παραλόγου είναι.
Πόλεμος είναι. Μάχη κάθε στιγμή για όλα. Μάχη μέχρις εσχάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου