ΓΙΑ ΑΥΤΟ

ΠΕΡΙ ΗΘΙΚΩΝ ΔΙΛΗΜΑΤΩΝ

1979, Βουκουρέστι.
Ο Daana, αδελφικός φίλος , στέλεχος του PLO ,συμφοιτητής, παίρνει πρόσκληση για αποστολή αυτοκτονίας για το Ισραήλ. Απ΄το ίδιο βράδυ πολλαπλασιάζεται η κατανάλωση αλκοολ στο δωμ'ατιο μου. Το ένα βράδυ συμφωνώ μαζί του ότι, είναι 23 χρονώ , τριτοετής Ιατρικής,πρόσφατα αρραβωνιασμένος, τρελλα ερωτευμένος ( και ανέραστος ), με δίψα να τελειώσει για να βοηθήσει το λαό του σαν γιατρός, πολύ μακρια από τη λογική του αυτόχειρα εκτελεστή. Άρα είναι ολέθριο λάθος να σκοτώσει και να σκοτωθει, μια που αν ζήσει θα προσφέρει πολύ περισσότερο στην παλαιστίνη. Μόλις πάω να τα ρίξω λίγο στην ηγεσία για την επιλογή της να θυσιάσει ένα γιατρό, με κάνει του αλατιού και με βάζει στή θέση ,μου.
Την επομένη συμφωνώ και πάλι μαζί του όταν μου λέει : Και πως θα ζήσω, τρία αδέρφια μου σκότωσαν οι σιωνιστές ? Πως θα ξανακοιτάξω τη μάνα μου ? Ακόμα κι αν δεν την ξαναδώ , τα μάτια της δε θα με κυνηγάνε ? ¨εστω ΄οτι πήγα στο παρίσι όπως προτείνεις, έστησα οικογένεια, έκανα παιδιά. τι θα τους πώ ? Για μενα , τη γιαγια τους, τους νεκρούς θείους ,την καταγωγή μου?
Υπάρχει μέρος στη γή να κρυφτώ απ τις ενοχές μου ?
Επί δέκα μέρες η παλαντζα ανεβοκατέβαινε.
Μετα από δυο μήνες ήρθε αφίσσα με το πρόσωπό του και τίτλο
ΗΡΩΑΣ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ.

Αυτά εξακολουθούν να παίζονται και σήμερα.
Είμαστε πολύ τυχεροί τελικα. Αλλοι ξεχρέωσαν το αίμα που χρωστάγαμε.
Ποσοι από μας, θα άντεχαν όχι την υλοποίηση, αλλα το ψυχολογικό βάρος της απόφασης?