Αν η μισή μου καρδιά ,

Αν η μισή μου καρδιά ,

βρίσκεται γιατρέ εδώ πέρα , κι η άλλη μισή εδώ πέρα βρίσκεται.

Μια πού αν την άφηνα εκεί που την είχα χαρισμένη, θα πρεπε να υπερασπίζεται τον χειρότερο ιδεολογικοπολιτικό Φραγκενστάϊν που υπάρχει στον πλανήτη.
Το μοναδικό << πολίτευμα >> που κατάφερε να ενσωματώσει ότι χειρότερο υπήρξε κι από τα δυο συστήματα . Δεν είχα σκοπό να μιλήσω για το Θιβέτ.
Δεν το έκανα μια βδομάδα πριν σε αντίστοιχο πόστ.
Ακόμα κι ο Δαλάϊ λάμα εναντιώθηκε στην εξέγερση. Δε θα μπω στη λογική της αντιπαράθεσης για το φεουδαρχικό καθεστώς που πρέπει να καταρρεύσει, σε έναν λαό που δεν είναι έτοιμος να το δεχτεί απ΄ τα πάνω.
Ούτε στη λογική των διαρκών αυτονομήσεων. Δεν θα μπω στη λογική,
του πόσο ανέβασαν το μέσο βιοτικό επίπεδο οι εισβολείς ή απελευθερωτές.
Θα μείνω στα δυο κλίκ του φωτογράφου χωρίς σύνορα.
Στο ένα κλίκ μια νέα γυναίκα ντυμένη στ΄ άσπρα είναι γονατιστή, και πίσω της το γουρούνι ( το ίδιο γουρούνι ), τη σημαδεύει με την καραμπίνα..
Στο επόμενο κλίκ η γυναίκα κείτεται ξαπλωμένη με το << πρόσωπο >> προς τον ουρανό .
Η μια λεπτομέρεια είναι ότι πάνω απ τη μύτη , δεν υπάρχει πρόσωπο.
Η λεπτομέρεια όμως που σε κάνει να σκίζεις τα (κινέζικης προέλευσης ) ιμάτια σου, είναι η χαριστική βολή στην καρδιά.
Σε μια γυναίκα που το πάνω μισό του κεφαλιού, δεν υπάρχει.
Εικοσιπέντε λεπτά είναι το ημερομίσθιο.
Nα γιατί με τρία (ματωμένα ) ευρουλάκια ντυνόμαστε .
Να γιατί με ένα (ματωμένο)τριαντάρι μοστράρουμε και γ*μώ τα κινητά.
Να γιατί με 12 (ματωμένα ) χιλιαρικάκια , αποχτήσαμε τζιπάρα 3.500 κυβικών να αγκομαχάει στα κατσάβραχα πατήσια -αμπελόκηποι .
Δεν υπάρχει μορφή εκμετάλλευσης (της δουλείας συμπεριλαμβανομένης ), δεν υπάρχει μορφή δίωξης ή βασανισμού που να μην εφαρμόζεται ευρέως και απροκάλυπτα στην κίνα.
Προσπαθώ να βρω κάτι αντίστοιχο στη νεώτερη ιστορία, και δε βρίσκω.
Δεν το γραψα για να προκαλέσω τους ανύπαρκτους πια ετεροχρονισμένους απολογητές, ούτε και τους όψιμους επικριτές.
Μάλλον όλοι ενωμένοι πρέπει να φρενάρουμε το κτήνος . Αυτός ο λαός είναι αβοήθητος .
<<Εμείς >> οι αριστεροί δήθεν γελασμένοι ( γεια σου νιόνιο ), καμωνόμαστε πως δε βλέπουμε πάλι . Δε μας παίρνει και για πολλά άλλωστε.
Οι άλλοι είναι πανευτυχείς για τα απρόσμενα και ληστρικά κέρδη που τους δίνεται ευκαιρία να αποκομίσουν, και επίσης δε μιλάνε.
Κι αυτός ο άλλοτε περήφανος λαός ? Το κίτρινο ποτάμι ?
Να βλέπει τις διαμαντοστόλιστες μαζεράτι και το καρακιτσαρίο του κάθε μαφιόζου ?
Να υφίσταται την χειρότερη δυνατή εκμετάλλευση και καταπίεση ?
Και η δική μας στάση πια πρέπει να είναι ? ΟΛΩΝ ΜΑΣ.
Να αναστενάξει η γκαρνταρόμπα μας , πάνω που πήρε τ΄ απάνω της ?
Να χάσουμε εκείνο το γ*μηστο γκατζετάκι που κάνει όσο πέντε τυρόπιτες ?
Να βάλουμε 20 γίγα σκληρό, αντι για 160 με τα ίδια λεφτά.
Να μποϋκοτάρουμε τις προολυμπιακές εκδηλώσεις στην Αθήνα ?
Να βγούμε εγώ και η mairi _ στους δρόμους αγκαλιά.?
Πολύ χλωμό, αν μπορούσαμε θα χωρίζαμε και το οξυγόνο μας .
Άλλο εμείς , άλλο εσείς. Δε μπορεί.
Απλώς κάποιοι από μας, πριν κάτσουμε στο τραπέζι θα τρίβουμε με λύσσα τα χέρια , μπάς και φύγει η αδιόρατη κοκκινίλα κάθε που καταναλώνουμε κινέζικο.
Απλώς κάποιοι από μας , πάλι θα αναρωτιούνται.
Μα καλά πια σκέλια άνοιξαν και χάρισαν στη γη τέτοια δίποδα.
Κι εγώ, τι πρέπει να κάνω για να μην πηγαίνει χαράμι το οξυγόνο που καταναλώνω ?